15 jaar 100% Katoen

Weken, nee maanden voorbereiding gingen eraan vooraf. Sterker nog, vorig jaar hadden we voor begin dit jaar al een datum geprikt, die al vrij snel met een paar weken verzet werd. Uiteindelijk kwamen we met alles in tijdnood (maart/april) en werd de datum naar het einde van het jaar gezet: de viering van ons 15 jarig bestaan. Aangezien niemand meer precies weet hoe lang de band exact bestaat, werd het het 15 jarig bestaan dus haha. Het is in ieder geval minstens 15 jaar, maar het kan even goed inmiddels 17 of 18 jaar zijn.

Datum geprikt dus, locatie moest natuurlijk in de Mads zijn, ons thuishonk.
En er moesten natuurlijk nieuwe t-shirts komen, die oude hebben we ook alweer een paar jaar. Meteen werd er geopperd om dan ook maar een hele nieuwe ‘huisstijl’ aan te nemen, een soort nieuwe start. Maartje, vriendin van geluidsman/invaldrummer Dick, werd verzocht om een nieuw logo/huisstijl te ontwerpen voor t-shirts, backdrop, visitekaartjes, stickers en voor een nieuwe website. Dat kostte stiekem best wat tijd, want 5 van die eigenwijze gasten in een band met allemaal een eigen mening, dat is eigenlijk vragen om moeilijkheden haha.
Uiteindelijk vonden we de stijl met de verfspetters prachtig en werd deze gekozen voor de shirts etc. in verschillende kleurcombinaties. Een backdrop werd besteld, t-shirts deden we geheel volgens Katoen traditie weer ontzettend lang over. Welke kleur, welke maten, welk soort shirt, voor- of achterkant bedrukt, hoeveel kleurendruk etc. Maar uiteindelijk werden ook daar knopen doorgehakt en konden ze besteld worden, samen met nieuwe hoodies (vesten).

Michel kon nu met de nieuwe ontwerpen aan de nieuwe website beginnen, ook een flink karwei.

En dan was er nog een boek… Ja, ik schrijf natuurlijk al sinds eind 2008 na nagenoeg ieder optreden een blog en deze worden, naar blijkt, goed gelezen. Heel veel reacties altijd en ook steeds de vraag wanneer wij een boek uitgeven. Wij vonden eigenlijk allemaal dat dit wel een mooie gelegenheid was om alle blogs te bundelen in boekvorm. Ik had ze allemaal bewaard, dat was dus simpel. Maar ik moest per blog nog titeltjes verzinnen, foto’s erbij zoeken etc. Veel werk nog dus en daarna heeft Jur ook nog flink wat werk gehad om alles op het juiste formaat te krijgen en om een omslag te maken. Iedereen schreef nog een voorwoordje en daarna kon het naar de drukker! Om even aan te geven: de boeken kwamen afgelopen donderdag pas bij de Mads binnen, spannende tijden dus…

Over de avond zelf hebben we ook lang gediscussieerd: moeten we een voorprogramma nemen, wie dan wel of vragen we bevriende bands om ook een set te spelen? Misschien oud-bandleden, of gewoon gastmuzikanten? We vonden eigenlijk dat het ons feestje was en dat we daar geen andere band bij moesten halen, dan zou het weer een ‘gewone’ Vrienden van Katoen editie worden. Iets speciaals moesten we natuurlijk wél doen. Zo kwam Jur met het idee om een akoestische set te doen. Niet iedereen was meteen even enthousiast, maar toen het idee wat uitgewerkt werd begon het te leven. We zouden onder een andere naam spelen en dan met nummers waarvan het merendeel nog nooit eerder door ons gespeeld zou zijn. Nummers die niet zo voor de hand lagen en eigenlijk ook niet in ons repertoire passen, ‘guilty pleasures’. De naam ‘Undressed’ werd gekozen omdat de band ook min of meer uitgekleed werd, van alle elektrische apparatuur naar gewoon klein, akoestisch. En zo werd ‘Undressed’ aangekondigd in alle media als ‘surprise act’. Een paar weken lang werd er alleen maar akoestisch gerepeteerd.

Afgelopen woensdag was het weer repetitie avond en deze werd besteed om in de grote zaal van de Mads alvast op te stellen en een soundcheck te doen. Ronald was met Bram de hele dag al in de weer (hulde!) en had een schitterend podium gemaakt. Tegen de achterwand stond nu een soort rek/kast met allerlei vakjes met daarin bierglazen, wijnglazen, net als in een café. Had ie zelf helemaal gezaagd en getimmerd! Aan weerszijden van de kast hingen 2 beeldschermen met daarop steeds het oude 100% Katoen logo, waarbij eerst het strijkboutje veranderde in een 15 en daarna het hele logo veranderde in het nieuwe. Ook kwamen op deze schermen bij ieder nummer van Undressed speciaal uitgekozen beelden in de stijl van de nummers, met dank aan Bram!
Verder werd het podium aangekleed met oude vloerkleedjes, schemerlampjes, een oude radio en Arjon had zelfs een oude Singer naaimachine op de kop getikt waarin hij in het onderstel zijn versterkertje stopte! De hele avond soundchecken, van repeteren kwam eigenlijk niet veel. We spraken af dat we dat eventueel nu zaterdagmiddag nog wel konden doen.

Zaterdagmiddag om 12.00 uur hadden we in Udenhout afgesproken om smokings te passen…
Jawel, bij een feestje moet je toch netjes gekleed zijn, nietwaar? Dit was natuurlijk speciaal voor Undressed, dit moest iets totaal afwijkends worden. Lachen daar in die winkel, zeg maar gerust onderbroekenlol!
Daarna al door naar de Mads, podium verder gereed maken, merchandise stand bouwen etc.
Ronald had al voor een kledingrek gezorgd en 2 torso’s voor de t-shirts en de nieuwe backdrop hing al achter de stand. Ik kon nu voor het eerst ‘mijn’ boek aanschouwen, wow…… Het is echt nog veel mooier geworden dan ik had durven hopen! Het is groot, dik (bijna 300 pagina’s), full color foto’s en het weegt denk ik bijna een kilo. Niet zomaar een flutboekje dus. Ik was en ben eigenlijk nog steeds diep onder de indruk en hartstikke trots! Ook de nieuwe shirts en hoodies zagen er mooi uit.
De rest van de middag werd besteed aan het nogmaals doornemen van de Undressed set en nog een enkel elektrisch Katoen nummer, totdat we tevreden waren met het podiumgeluid.
Voorin het café werd er gegeten (was lekker, Anja, bedankt!) en iedereen nam even tijd voor zichzelf.

Om 20.00 uur ging de zaal open en kwamen de eerste mensen al binnen. De merchandise stand werd bemand (of bevrouwd?) door Mary-Ann en Sandra en de eerste boeken en shirts werden al verkocht.
Mijn vader arriveerde ook vroeg, hij zou ons én Undressed aankondigen.
Iets over negenen stonden we op het podium voor een reeds volle zaal, ik schat tussen de 300 en 350 man, gaaf! Pa kondigde ons aan met o.a. de woorden dat 15 jaar een hele prestatie is en dat dat niet voor iedere band weggelegd is, waarop Arjon inhaakte met ‘behalve jullie dan’. Ja, dat klopt. The Shakin’ Arrows bestaan al bijna 56 jaar (!)

De eerste set was gewoon een vertrouwde 100% Katoen set met opener ‘Vertigo’ en veel oude rockers zoals ‘When the lady smiles’, ‘Alive’ en ‘She’s not there’.
De ‘Wild boys’ medley werd spontaan uitgebreid met een stukje ‘You can leave your hat on’, gewoon omdat het kon en omdat Samantha er eigenlijk een beetje om vroeg haha. ‘Black Betty’ was de spetterende afsluiter van de eerste set.

In de pauze snelden wij naar onze eigen repetitieruimte 3 die voor de gelegenheid nu diende als kleedkamer. Via de in-ears konden we precies alles horen wat er zich in de zaal afspeelde. Carola las een passage uit het boek voor en na dit verhaal stond mijn vader weer klaar om Undressed aan te kondigen. In de tussentijd waren wij omgekleed, smokings aan en zo de gang op.
Een luid gejoel ging er op in de zaal, dit hadden ze niet verwacht!

Ronald legde even het hoe, wat en waarom uit en hij, Arjon en ik gingen zitten op krukken met akoestische gitaren. Jur daarachter bij de piano en Michel achter een ander drumstel(letje). Dat drumstel was trouwens van de WC Experience, maar dat terzijde ;-).

Guilty pleasures dus, de eerste was ‘Make you feel my love’, een nummer van Bob Dylan, maar beter bekend door de versie van Adele. Wie had ooit gedacht dat wij een nummer van Adele zouden doen? Het applaus en gejuich was overdonderend, de eerste was raak dus! De volgende staat inmiddels, na een aantal akoestische repetities, al op onze elektrische setlijst: ‘The devil made me do it’. Geen gitaar in de nek deze keer, dat is veel te lastig. Het publiek zong het ‘ohohoho’ gedeelte perfect mee, mooie sfeer! Beetje flauwekullen in de loop naar het volgende nummer, Jur die uitlegde (zogenaamd) uit welke akkoorden het einde van het nummer bestond en dan door met ‘Laugh about it’ van Racoon. Moeilijk nummer, vooral de timing van de zang is echt pittig. Maar you did it Ronnie!

Om over het volgende nummer nog maar te zwijgen. Hier moest onze zanger het intro op gitaar spelen, prima gedaan man! ‘Wish you were here’ van Pink Floyd zou zomaar in onze set kunnen belanden, veel emoties maakt het los.

Jur zijn nummer, reeds vaker door ons gespeeld maar dan echt voor de gelegenheid, is ‘The pianoman’. Intro piano en mondharmonica, hij doet het allemaal, onze Multi instrumentalist. Massaal meegezongen, al vergat Ronnie dat er een solo van Jur kwam en ik de draad een beetje kwijt was haha. ‘Pinball wizard’ was er een eentje uit de oude doos, die is al heel lang niet meer gespeeld en het was er weer eens tijd voor.
De volgende heeft me denk het meest verrast deze avond: ‘Jimmy’ van Boudewijn de Groot (‘als ie maar geen voetballer wordt’). Halverwege het nummer krijg je het stukje ‘maar liever dat nog, dan het bord voor zijn kop’ en dat nam het publiek keihard van ons over, Ronald hoefde het niet meer te zingen, één woord: geweldig!
De laatste was een soort van Hillbillie versie van ‘Run to the hills’, eindelijk weer eens een Iron Maiden nummer. Jur op een banjo en Ronald en ik die het refrein samen zongen, damn dat is hoog pffff! Het dak ging eraf toen we klaar waren met de set, wow!

Ronald nam nu het woord en bedankte vele mensen: oud bandleden Danis en John, invallers Gert-jan, Dick, Patrick, Gerard, alle geluidsmensen, het publiek en natuurlijk onze vrouwen voor wie er een bloemetje klaar stond.

De laatste set ging weer in de gewone Katoen kledij, gelukkig wel want zo’n smoking ziet er gelikt uit maar is f#@cking warm! De laatste set was natuurlijk vollen bak gassuh!
‘The pretender’ beet het spits af, gevolgd door de stevige nummers ‘Du hast’, ‘Killing in the name of’ en ‘Enter sandman’. Het publiek was aan het springen en meeblèren, prachtig!
‘Sex on fire’ deed daar nog een schepje bovenop en ‘Ring of fire’ is altijd gezellig.
‘Mijn’ nummer is natuurlijk ‘Comfortably numb’ en ik kreeg kippenvel toen veel mensen ‘Alain, Alain!’ gingen roepen na mijn gitaarsolo, bedankt!
‘Jump’, ‘Bro hymn’ (met nog een bijdrage van Gert-jan), ‘Don’t you forget about me’ leidden naar het feestnummer ‘Narcotic’. Ja, bij een feestje horen slingers en de wc rollen vlogen weer het publiek in, ook al was het in Ronald’s eigen zaal.
‘Purple rain’ is toch van eenzame klasse, die doet het altijd en overal! De allerlaatste werd uiteraard ‘Iedereen is van de wereld’ waarbij we door een vergissing het nummer een stuk langer speelden dan bedoeld was haha.

Wat een tópavond!! Veel beter dan ik had durven hopen. Het was vol tot het einde toe, gezellig, lekker gespeeld, zeker onze Undressed set! Het boek is uiteraard gewoon verkrijgbaar bij ons, of desnoods in de Mads (neem ik aan?). En het is echt een aanrader, al zeg ik het zelf haha. Ik heb het dan natuurlijk over de vormgeving, de inhoud moeten andere mensen maar beoordelen, daar ga ik niet over haha.
De Undressed set gaan we in ieder geval nog een keer herhalen, en wel op Bucket Rock, 14 januari in De Witte Leeuw, Raamsdonksveer. Wederom voor het Sophia Kinderziekenhuis. Wij spelen dan dus niet in de grote zaal, maar in het café als afsluiter.
Zo, dit was de allerlangste blog die ik ooit geschreven heb, zo komt dat 2e boek er snel denk haha!
See you at Bucket Rock!

Duke

Voor meer foto’s: Fotopagina Eigengeraaid
Taggen maar..
(met dank aan Anke van Daelen, Eigengeraaid)